Garaikidetasunak ahulenak astintzen ditu, moldakaitzak baztertzen ditu matxinadaren eta otzantasunaren artean uzten dituelarik. Piezak erresistentzia egoera bat bilatzen du; aurkitzen diren txakurrak, poza eta mina partekatzen dutenak, erortzen eta altxatzen direnak, dantzan egiten dutenak, maitasunaren bidez matxinatzen direnak, beren bizitzaren zentzua aurkitzeko, indarkeria eta narriadura elkarrekin gaindituz.

Atzokotik lapurtutako irudiak eta etorkizunera botatakoak, orainetik eta iraganetik, plastika garaikidetik forma atabikora, lurtarrera, denbora eta lengoaien etengabeko gurutzaketan. Pasio-dantza bat, errepikapenean eta katarsian bere esentziarik garbiena aurkitzen duena: akiduraraino dantzatzea, zaunka egitea abailduraraino, desakiduraraino bizitzea. Bere burua aurkitzeko bestean ikusten duen gizonaren kontakizuna.

Bi gizon besarkatuta.

Bi gizon dantzan dena amaitu eta dena berriro hasi arte.